Είμαι έξω από ένα σπίτι. Όμορφο.
Μέσα καυγαδίζουν δύο άνθρωποι
και εγώ είμαι ο υπαίτιος.
Έχουν το ίδιο πρόσωπο
και αναπόφευκτα
τους αγαπώ και τους δύο.

Δεν πρόκειται να μου ξανανοίξουν την πόρτα,
ούτε και να με ακούσουν, ό,τι και να πω.
Ο ένας έχει όλα τα επιχειρήματα με το μέρος του
και είναι πολύ πιο δυνατός.
Είναι αυτός που θα κερδίσει στο τέλος.
Η αλήθεια είναι,
ότι έχω μια αδυναμία για τον άλλο άνθρωπο,
αυτόν που δεν έχει επιχειρήματα
και δεν είναι τόσο πολύ δυνατός.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν αγαπώ και τον πρώτο.
Ας πούμε ότι καταλαβαίνω ότι αυτή είναι μια νίκη
που θα ήταν καλύτερα να μην την είχε
ή τουλάχιστον να μη χρειαζόταν να πληρώσει το αντίτιμο της.