(Η αισθητική του παραλληλισμού είναι κάπως φθηνή, αλλά ας είναι...)

Δεν είναι σπουδαία φιλοδοξία να θέλεις να μείνεις σε πεντάστερο ξενοδοχείο. Αντί τιμήματος ή ως φιλοξενούμενος. Μπαίνεις, μένεις για λίγο, φεύγεις. Είσαι άλλος ένας ένοικος. Συνήθως σου αντιστοιχεί και κάποιος αριθμός, ανάλογα με το δωμάτιο. Π.χ. όσο μένεις, είσαι ο ένοικος του 12, στον 6ο. Μετά, έρχεται κάποιος άλλος, κ.ο.κ. Ένας φίλος (μακαρίτης πλέον), θα έλεγε - μετά βδελυγμίας - ότι αυτά είναι μικροαστικές φιλοδοξίες. Το ωραιοποιώ κάπως, γιατί εκείνος θα το έθετε πιο ωμά. Με το συμπάθειο.

Εάν κάποιος βέβαια, έλεγε, ότι φιλοδοξία του δεν είναι να μείνει στο πεντάστερο ξενοδοχείο, αλλά να το αποκτήσει και να το κάνει ιδιωτική κατοικία, τότε αλλάζουν τα πράγματα. Αυτό, ταπεινή φιλοδοξία, δεν το λες. Εύλογα βέβαια, η διοίκηση του ξενοδοχείου θα είχε δικαιολογημένες αντιδράσεις. Μαζί με αρκετούς από τους καλούς πελάτες.